Congo! Het enorme land. Die machtige stroom. Niet alleen wij kennen de oud-kolonie van België. Heel het globale zuiden, en zeker heel Afrika kent Congo. Kent zijn geschiedenis, die ook voor een stuk de geschiedenis van België is. Wat men ook van de man en de politicus Patrice  Lumumba ook moge denken, zijn naam klinkt in de hele wereld als een klok. Congo: het land dat zo groot is als West-Europa, fascineert de hele wereld. Ook de grootmachten, de multinationale mijnbouwmaatschappijen, Chinese, Amerikaanse, Canadese, Zwitserse, zijn schandalig rijke ondergrond.

De Congolezen vormen in ons land, maar ook in onze buurlanden, in Amerika en zeker in Afrika, een diaspora die respect afdwingt. Door zijn know-how, zijn savoir-faire, zijn humor, zijn sportiviteit, zijn creativiteit, zijn kunst, zijn aanstekelijke muziek. Als er nieuws komt uit Congo luistert de hele wereld. En dat nieuws is niet goed. Er loopt politiek en economisch veel mis in Congo. Dat komt nog altijd voor een deel door die koloniale erfenis die België het land heeft opgedrongen. Maar, let wel, er gaat ook veel goed in Congo.

Joost Loncin heeft in zijn carrière als buitenland-reporter aan de BRT-Wereldomroep, Het Volk en Het Nieuwsblad, talloze keren Congo en zijn buurlanden bezocht, meestal in crisissituaties, machtsovernames, oorlog. Hij spreekt trouwens Lingala, de grootste taal van Congo. Hij is nu gepensioneerd en vertelt zijn persoonlijke verhaal over dat land. Hij gaat de hete hangijzers niet uit de weg. Wij, Belgen of Vlamingen, zijn burgers van een land dat het historische lot van miljoenen Congolezen met terreur en geweld heeft omgebogen. Dat gebeurde in een ver verleden, maar ons land bestaat nog altijd. En wij zijn er – dat is dan ons historische lot – burgers van. Wij moeten ons daar bewust van zijn. Is dat een hard, droevig verhaal? Ja, maar dat is bijlange niet alles! De Congolezen zijn ongelooflijk weerbaar. Hun hoop op een betere toekomst is onwrikbaar. Joost Loncin geeft daarover een voordracht.